Küçüğüm, bilesin; insanı apaçık öldüren şey ne çektiği acıları, ne de tutamadığı sözleridir. Henüz nefes alıyorken öldürür hasret. Zira bedenin ölmesi için önce ruhun ölmesi gerekir. Senin ruhun yıllar önce öldü. O yüzden dokuz gül bıraktım mezarına, üç kez öptüm alnından. Yüzlerce özür saydım, binlerce ağıt yaktım da gittim. Meğer gözyaşları da ıslatabilirmiş kuru toprağı... Yokluğunda öğrendim. O gün, o yıldız hiç kaymasaydı, tutamayacağım sözler vermeseydim, ben hiç gitmeseydim yahut gittiysem de sana dönebilseydim; her şey daha farklı olur muydu?
Size en iyi deneyimi sunmak için web sitemizde çerezler kullanılmaktadır. Çerezler, sunmuş olduğumuz hizmetlerin size özel ve tercihlerinize göre kişiselleştirilmiş içerikler olarak sunulmasına imkan tanır. Çerez Politika'mızı inceleyerek çerezler hakkında daha fazla bilgi alabilirsiniz.
