Alışılmış polisiyelerden farklı olarak Ahmet Ümit bu kitabında polisiyeye mitolojiyi ve farklı coğrafyalarda gezinerek arkeolojiyi dahil ediyor. Aktörlerle birlikte heyecanlı bir yolculukta tarihi mekanlara uğrayarak mitlerin gölgesinde yaşayan insanlığın maceralarına sürükleniyoruz. Senaryoyla dans edip ezber bozduğu bir kitap.

Polisiye pek sevmediğim bir tür olduğu için daha önce hiç Ahmet Ümit romanı okumamıştım. Kayıp Tanrılar Ülkesi, polisiyeyi arkeoloji ve mitolojiyle buluşturduğu için ilgimi çekti. Çok büyük keyif alarak okudum diyebilirim. Ahmet Ümit’in anlatımı ve üslubunu çok beğendim. Zeus Altarı ve Pergamon Tapınağı’nın gölgesinde soluklandım, tanrılarla sohbet ettim, bugüne kadar romanlarda tatmadığım polisiye geriliminin tadına vardım. Polisiye romanlarına önyargım kıran bir roman oldu.

Merkezinde seri cinayetlerin olduğu kitapta cinayetleri ortak noktada birleştiren bağlantılar Berlin’den Bergama’ya kadar uzanan bir hikayenin parçaları. Berlin’de bir Türk olarak baş komiserlik görevi yapan Yıldız Karasu ve Alman ortağı, cinayetleri çözmek için tarihten günümüze, arkeolojiden mitolojiye uzanan geniş bir yelpazede iz sürmek zorunda. Tüm bunlar kitabı oldukça keyifle okunan ve sürükleyici bir esere dönüştürüyor. Mitolojiye dair birçok yeni bilgi edinmek de işin cabası.

Ahmet Ümit bu defa geçmişin travmalarından kurtulmaya çalışan bir hikâyeyle çıkıyor karşımıza. Babasız kalan bir kişinin hayatında yaşadığı bu eksiklik derin bir yaradır. Bir eksilmenin insanın hayatında açtığı derin boşluk bir ömür boyu etkisini kaybetmez. Hayatı boyunca yaşadığı bütün zorluklar ve olumsuzluklar karşısında suçladığı kişi ise babasıdır. Kitap suçun çağlar ve kültürler boyu değişmeyen doğasını bir tokat gibi yüzümüze çarpıyor. İlgilisi için oldukça kolay akan bir kitap.

Çok sevdiğim bir yazarın yine heyecan ve merakla bir çırpıda okuduğum romanı. Polisiye ve mitoloji severlere tavsiye ederim.

Baştan sona keyifle ve heyecanla okudum... Ve en kısa zamanda bir Bergama/Pergamon seyahati zorunlu oldu.